بررسی صنایع بدیعی در غزل های میرزا عباس فروغی بسطامی

فروغی بسطامی از شاعران به نام و توانای عصر قاجار و قرن سیزدهم هجری است. وی مدتی از عمر خود را به مدح شاهان قاجاری به ویژه ناصردین شاه گذراند. در فن غزل سرایی از استادان مطرح این دوره است، و در این شیوه دنباله رو نام آوران غزل فارسی (سعدی و حافظ) است. عشق، عرفان، و مدح مضامین اصلی غزل های فروغی بسطامی را تشکیل می دهد، وی مضامین عاشقانه را از سعدی و مضامین عارفانه را از حافظ وام گرفته است و بسیاری از غزل های خود را به تقلید از آن ها سروده است. اشعارش ساده، روان، به دور از ابهام و پیچیدگی، و سرشار از صنایع و زیبایی های بدیعی است، و همین امر نگارنده را بر آن داشت که به بررسی صنایع بدیعی در غزل های این شاعر توانا و صاحب ذوق بپردازد. این پژوهش در سه بخش تنظیم شده است. بخش اول: کلیات در چهار فصل شامل (مقدمه، زندگی نامه، تاریخچه ی بدیع، فصاحت و بلاغت و عیوب آن). بخش دوم:بدیع لفظی در سه فصل شامل (روش تسجیع، روش تجنیس، و روش تکرار). بخش سوم: بدیع معنوی در شش فصل شامل (روش تشبیه، روش تناسب، روش ایهام، روش ترتیب کلام، روش تعلیل و توجیه، و خاتمه در بدیع معنوی). روش تحقیق در این رساله کتابخانه ای و مراجعه به کتب اصلی بوده است.